Ervaringen met de Vrijmetselarij

Toen ik inmiddels al weer zo’n 15 jaar geleden contact zocht met de Vrijmetselarij, was dat omdat ik op zoek was naar een groep mensen waar ik een goed gesprek mee kon voeren met de nodige diepgang. Althans zo verwoordde ik dat toen. Na een drukke carrière met veel internationale bezigheden, zocht ik verdere verdieping in mijn leven op het levensbeschouwelijke vlak. 

Mijn beste vriend was al lange tijd vrijmetselaar, maar ondanks dat we heel erg open en diepgaande gesprekken hadden met elkaar op allerlei terreinen, was hij over de vrijmetselarij opvallend stil. En dat intrigeerde mij. Het moest wel een club zijn waar hij de nodige verdieping vond, zo goed kende ik hem wel na 40 jaar onafgebroken vriendschap. En dus melde ik me aan bij de secretaris van de Loge, of ik eens langs kon komen. Ik zocht een gezelschap van zoekers en heb die daar ook aangetroffen. Wat mij intrigeerde was de methode die de vrijmetselarij hanteert voor de verdere ontplooiing van de mens in zijn zoektocht door het leven. Ik was gewend aan het dialectisch gesprek en de discussie, maar toen ik hoorde dat deze bij de vrijmetselarij niet gepropageerd werden, was mijn nieuwsgierigheid gewekt. In plaats van discussie stond de methode van compareren centraal. 

Ik wist intuïtief dat me een lange leerweg te wachten stond. En dat is het ook geworden. Met succes! Langzaam maar zeker heb ik me in de loop van de tijd bevrijd van de discussie en me toegelegd op de comparitie, het naast elkaar leggen van inzichten. Met als gevolg een verandering in mijzelf en meer respect voor de ander. 

Een aanscherpen van mijn luisterkunde ging na verloop van tijd over in het aanbieden van een luisterend oor. Een welgemeend respect voor de mening van de ander verdiepte in de broederkring in echte compassie met de zoektocht van de ander. De spiegelwerking van de broederkring is daarom voor mij een van de belangrijkste aspecten van de vrijmetselarij geworden. De broederkring werd al dra een broederschap voor mij.

Maar de grootste en meest onverwachte waarde die ik gevonden heb in de vrijmetselarij is wel haar rituele methode. De rite van inwijding, verdieping naar het gezellenschap en tot slot het ‘verheven’ worden tot meester is een weg die de zoeker in mij, bij zichzelf bracht en nog steeds brengt. In de loge met de zeer toepasselijke naam van Le Profond Silence, is het de diepe stilte die mij daarbij als een warm deken omhult. De zoekende mens in mij komt tot rust. Ik weet dat dit telkens weer een pleisterplaats is op mijn immer verder gaande zoektocht die leven wordt genoemd. 

Het heeft mijn ogen geopend hoe belangrijk rituelen voor een mens zijn. Ik wist wel dat we daar allemaal gevoelig voor zijn, we zijn immers allen een ‘homo ritualis’, maar dat het meemaken van het rituele samenzijn zo verbroederend uitpakt, heeft mijn verwachtingen absoluut overtroffen. Daarom kan ik met stelligheid zeggen dat het telkens weer doorleven van de rituelen van de vrijmetselarij voor mij de meest indrukwekkende ervaring neerzet die ik in deze club van zoekers aantref.

Harrie